Woody Allen: "Hannah i jej siostry"

1986

Rozkoszne studium komedii świata dorosłych, których Allen przedstawia jako burzliwych nastolatków, którzy trochę się wysublimowali i nałożyli maski powagi. W niebezpośredni sposób komiczna parada rozmaitych, wyrazistych typów ludzkich, nienagannie odegranych nie tylko przez samego reżysera (Allen, von Sydow i Caine w jednym filmie, no ludzie - a panie też wcale dają radę). Dialogi z pewnością nie tak spektakularne jak w "Annie Hall" czy "Manhattanie", ale chyba jeszcze bardziej inteligentne, ze sporą siłą ukrytą w niuansach niedomówień i gestów. Do tego jak zawsze potężne walory czysto komediowe, średnio ciekawa, ale elegancka oprawa audiowizualna i klimat Nowego Jorku nie aż tak znacznie uboższy niż w "Manhattanie". Jedyne, do czego bym się czepił, to chyba odrobinę za mocne przeciągnięcie. No i podobnie jak z dwoma najsłynniejszymi filmami Allena - nie jest to gigantyczne kino, ale bardzo zręczne, spójnie pomyślane i świetnie zrealizowane.

7.5/10