Andechs: Doppelbock Dunkel

Doppelbock / 7,1% / recenzja z 08.07.2014

No wreszcie przyszedł czas na jakieś piwo, które przywiozłem z opisywanej tu, majowej podróży do Bawarii. Kości wypadły tak, że jest to zarazem najciekawiej zapowiadające się ze wszystkich sześciu. Oj, jak ciekawie - przynajmniej bazując na ocenach ratebeeru. Uwarzone zostało bowiem w browarze klasztoru w Andechs - najlepiej ocenianym browarze w Niemczech - i jest zdecydowanie najlepiej i najczęściej ocenianym piwem z tego browaru. Trudniej już sprawdzić, jak stoi w rankingu piw niemieckich ogółem, ale wiem już, że nie na pierwszym miejscu - wyprzedza je minimalnie przynajmniej koźlak wędzony ze Schlenkerli. Myślę jednak, że byłby w ścisłej czołówce. Oczekiwania są więc nieprzeciętne, oby zostały spełnione.

Opakowanie

Ładna, choć dość konserwatywna etykieta spójna z całą serią piw z tego browaru; na frontowej etykiecie ukazany jest klasztor ze swoją charakterystyczną wieżą na szczycie wzgórza, nad którym widnieje napis, głoszący zadziwiająco zabawne jak na zakonników hasło "przyjemność dla ciała i duszy". O piwie nie dowiemy się niestety nic poza stylem i mocą. Jest za to ładny kapsel firmowy (czy też klasztorny).

8,5/10  

Barwa

Przepiękna - wydaje się ciemnobrązowe, ale już pod lekkim światłem okazuje fantastycznie miedziane - w połączeniu z idealną klarownością efekt jest cudowny. 

5/5

Piana

Bardzo obfita, wybitnie gęsta, o ładnej, kremowej barwie, niestety ma spore problemy z trwałością i po paru minutach pozostaje po niej już tylko pierścień. 

3/5

Zapach

Wspaniały festiwal suszonych owoców, zwłaszcza śliwek, jabłek, rodzynek, do tego nieco subtelnego karmelu - piękny, bardzo klasyczny, nieco może za mało powala, by uznać go doskonałym. 

8,5/10

Smak

Uderza pełnią od samego początku, który występuje pod znakiem suszonych śliwek i landrynek, a im dalej, tym smaczniej - na przełyku kondensuje się cała gama doznań koźlakowych - śliwki, karmel, mnóstwo melanoidynowych akcentów, nawet lekka paloność; to wszystko pozostaje obecne na obłędnym finiszu, bardzo długim i bardzo intensywnym; wyśmienite, w zasadzie doskonałe, nie wyobrażam sobie, by koźlak mógł smakować lepiej. 

10/10

Tekstura

Nie mogę się przyczepić, doskonale współpracuje ze smakiem.

5/5

Rzeczywiście nie lepsze od wędzonego koźlaka Schlenkerli - poddało się przy zapachu - ale fantastyczne, jedenasta dziesiątka za smak na blogu i najlepszy "normalny" koźlak, jakiego w życiu piłem - kto wie, czy kiedyś trafię jeszcze na równie wyśmienitego. Jeśli miałem jakiekolwiek wątpliwości, czy jeszcze odwiedzać klasztor w Andechs, to już nie mam najmniejszych. Wspaniałe piwo, wspaniały triumf bawarskiego piwowarstwa.

9.0/10