King Hu: "Dotyk Zen"

1971

Można podzielić ten film na trzy części: do ujawnienia intrygi, odtąd do nocnej zasadzki włącznie i odtąd do końca. Pierwsza z nich jest bardzo obiecująca, tajemnicza i klimatyczna, z subtelnymi scenami nokturnowymi, niezłą muzyką i wciągającą fabułą. Czar pryska po chyba przedwczesnym wyjaśnieniu zagadki i określeniu antagonistów, film skręca ostro w stronę kina akcji (bo czymże jest wuxia, jeśli nie jego podgatunkiem), acz w tej drugiej części jest to jeszcze akcja przyjemna dla oka. Ostatniej części natomiast mogłoby już po prostu nie być, nie licząc faktu, że obejmuje ona wieńczące dzieło zakończenie. Powtarzalna akcja zaczyna zwyczajnie męczyć, a również fabularnie film zdaje się być już namolnie przeciągany. Co natomiast jest niezmienne, to bardzo dobre zdjęcia i montaż, nadające obrazowi potrzebną mu dynamiczność. Niestety w opozycji do nich staje fatalna jak na czas powstania jakość nagrania - o ile w scenach dziennych nie przeszkadza, o tyle podczas fragmentów nocnych niekiedy niemal kompletnie nie widać, co się dzieje, co zwłaszcza w przypadku scen akcji daje skutek katastrofalny, bo właściwie odbiera im rację bytu. Z bólem serca odmawiam temu filmowi wyższej oceny, bo na swój sposób jest niemałym dziełem, ale miałem go już dość pod koniec.

5.5/10