Widawa & Kopyra: Kuguar

American IPA / 6,5% / 16 blg / recenzja z 29.07.2014

Mimo ostatnich lekkich wpadek kolaborantów postanowiłem dać im kolejną szansę, mając w pamięci świetne poprzednie piwa i fakt, że ciężko ich wypusty dostać. To już piąte piwo i piąte chmielone amerykańskim chmielem (choć jedno z nich było chmielone tylko symbolicznie). Tym razem jeden z ulubionych stylów Kopyry, klasyczne amerykańskie IPA. Spodziewam się, a nawet oczekuję paraliżującej goryczki.

Opakowanie

Wyjątkowo nieudana etykieta Widawy. Średni projekt w ogóle, a w dodatku jakaś straszna pikseloza (jeśli zamierzona, to tylko gorzej). Nie żeby tragedia była, ale poprzednie w większości dużo lepiej się prezentowały. Na szczęście dokładny skład jest i podciąga ocenę.

5,5/10

Barwa

Od głębokiego bursztynu do złota, klasyczny wygląd east coast IPA; bardzo ładne. 

3,5/5

Piana

Nie do przesady obfita, ale już gęsta wspaniale, dość długo się utrzymuje na powierzchni, lecz w końcu jednak pęka. 

4/5

Zapach

Nie przypomina typowego IPA - jest w nim trochę chmielu, przejawiających się w mango, papai, nawet awokado, ale sporo też karmelu i bardzo dużo jabłek, niekojarzących się z chmielem, a również wyraźna nuta drewna cedrowego - dziwny trochę, trochę intrygujący, słodki, łagodny, raczej przyjemny, ale daleko od rewelacji. 

7/10

Smak

Lepiej - do wrażeń w zasadzie identycznych co w zapachu dochodzi bardzo mocna, ale nie przesadzona, zbalansowana goryczka, która w połączeniu z tymi łagodnymi nutami daje już efekt bardzo dobry, choć może nieco prosty. 

7,5/10

Tekstura

Jest najmocniejszą stroną piwa, odrobinę bym jednak wysycenie podbił.

4,5/5

I znowu Kopyra mnie zawodzi. Gdzie jego słynne uwielbienie do aromatycznego amerykańskiego chmielu i piorunującej goryczki? Gdzie je zaprezentować, jeśli nie w AIPA? Dobre piwo do picia, ale na coś więcej za nudne. Samych polskich w tym stylu piłem lepszych z osiem.

6.5/10