Wes Craven: "Koszmar z ulicy Wiązów"

1984

Co można nakręcić z wykorzystaniem czegoś o tak bezkresnym potencjale jak motyw koszmaru? Zapewne wyśmienicie psychologiczny horror wszech czasów z setką możliwych interpretacji. No, a można też nakręcić "Koszmar z ulicy Wiązów", czyli nudnego, bezmyślnego, niespójnego slashera z kiczowatym obiektem grozy, w którym jedyne "straszne" momenty to te, kiedy "coś znienacka wyskakuje". Klasycznie horrorowe aktorstwo (nie pomaga nawet pierwsza w życiu filmowa rola Johnny'ego Deppa), postacie-maszyny pozbawione elementarnych ludzkich reakcji, raczej śmieszne niż straszne sceny kulminacyjne z kuriozalnymi syntezatorami w tle. Na początku jeszcze się to jakoś trzyma kupy i jako tako intryguje, w każdym razie ogląda się to trochę beznamiętnie, ale niekoniecznie źle, jednak im dalej, tym gorzej. Jeszcze jeden film z cyklu "klasyka horroru", który okazuje się być niewartą zachodu słabizną.

2.5/10