Trappistes Rochefort 6

Dubbel / 7,5% / recenzja z 04.01.2015

Nowy rok rozpocznę od małego rajdu po piwach trapistów, które wciąż mają przede mną jeszcze sporo tajemnic. Na początek powracam do Rochefort - udało mi się dorwać to trzecie, dużo mniej popularne (bodajże 1% produkcji) i mniej uznawane piwo pod numerem 6. Wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że jest to dubbel, choć wiele źródeł jakoś nie chce zakwalifikować tak tego piwa. Spory już czas temu recenzowałem dubble z Chimay i La Trappe - oba niezwykle zacne, Chimay trochę lepszy. Liczę, że dubbel z Rochefort nie będzie odstawał, choć jest od tych dwóch znacznie mniej znany.

Opakowanie 

Oczywiście etykieta wpisuje się w styl pozostałych dwóch, tu kolor czerwony i trzeci już kapsel dołącza do mojej kolekcji.

9/10 

Barwa

Kolor jasnobrązowy, ale pod mocnym światłem znacznie się rozjaśnia, nawet do nie za ciemnego bursztynu - ładne, trochę pogarsza sprawę latający gdzieś tam osad. 

3,5/5 

Piana 

Bardzo obfita, dość gęsta, z trwałością jest średnio, utrzymuje dość długo sporą ilość na powierzchni, konsekwentnie jednak redukuje się do samego pierścienia. 

3,5/5 

Zapach 

Intensywny, dość słodki aromat, słodowo-owocowo-zbożowy, trochę ziemistości, zdaje się wyjątkowo świeży, ale jest odrobinę płytki - przyjemny, ale nie ekscytuje, rozwija się natomiast nieco z czasem.

7,5/10 

Smak 

Troszkę lepiej, tu nabiera ciała, jest nieco mlecznej czekolady, acz sielankowa słodycz w ustach prowadzi do ostrego, przyprawowego, nieco pikantnego zakończenia - bardzo dobre piwo, jednak jak na trapistów zupełnie szału nie robi, za mało skomplikowane. 

7,5/10 

Tekstura 

Dość istotnie przesycone.

2/5

O, ale rozczarowanie. Wybitnie cienka rzecz jak na trapistów, najsłabsze zresztą piwo z tego "sektora", jakie piłem. Bez startu do dubbli Chimay i La Trappe. Mogę już chyba ostatecznie stwierdzić wyższość Chimay nad Rochefort, którą widzę też w różnorodności piw tego pierwszego klasztoru - wszystkie trzy piwa Rochefort są do siebie w pewien sposób bardzo podobne, jakbyśmy pili trzy wersje tego samego trunku (tym dziwniejsze, że 6 tak odstaje od 8 i 10).

6.5/10