Todd Haynes: "Schronienie"

1995

Niejednoznaczny, dość interesujący film, którego chyba głównym celem jest zmuszenie do zastanowienia nad przyczynami dolegliwości głównej bohaterki, nigdy niewyjaśnionych - aczkolwiek taka czy inna choroba psychiczna to rozwiązanie, które bardzo mocno trzymało się moich myśli przez większość czasu, co uczyniło seans dość nużącym (przyjmuję, że winę za to ponosi sam reżyser, który niewystarczająco zachował balans pomiędzy prawdopodobieństwem poszczególnych wyjaśnień, o ile faktycznie chodziło mu o tę niejasność). Dopiero pod koniec przyszło mi do głowy, że może to nie takie proste, a nawet jeśli odpowiedź znalazłem, to clou tego filmu jest dramat niezrozumienia Carol przez całe społeczeństwo wraz z nią samą. Cokolwiek nie spowodowało jej dolegliwości, być może największą tragedią nie są one same, lecz niemożność docieczenia przyczyn - paskudna sytuacja, w której nikt nie chciałby się znaleźć. Oglądało się zatem dość nudno, a myśli nawet ciekawie. Największą zaletą tego filmu są natomiast w gruncie rzeczy bardzo krótkie fragmenty naprawdę dosadnego egzystencjalnego horroru, jakie udało się Haynesowi uzyskać kombinacją zimnej scenografii i niepokojącej muzyki. Zwłaszcza zakończenie jest doprawdy przerażające i choćby dla niego wystawię pozytywną ocenę, choć trochę się nudziłem.

6.0/10