Solipiwko: Sweet Nygus

Milk Stout / 4,8% / 14 blg / recenzja z 07.03.2016

Browar Solipiwko uraczył mnie jednym z kilkunastu najlepszych polskich piw, jakie w życiu piłem, a konkretnie swoim wędzonym koźlakiem. Obiecałem sobie więc dać temu kontraktowcowi więcej szans, ale tak jakoś mi to zajęło ponad pół roku. Lepiej późno niż wcale - na początek zobaczę, jak wyszło im uwarzenie mlecznego stoutu. Piwo ma dość niski stopień odfermentowania (4,8% alk. przy 14 stopniach ekstraktu), więc powinno być podwójnie słodkie, od laktozy i od cukrów resztkowych.

Opakowanie

Ładny ten fiolet. Dokładny skład też ładny.

8,5/10

Barwa

Czerń z ciemnobrązową poświatą u nasady szkła.

4,5/5

Piana

Mizerna - niezbyt obfita, tylko przyzwoicie gęsta, po paru chwilach zostaje sam pierścień.

1,5/5

Zapach

Świetny, bardzo gęsty i intensywny jak na tak słabe piwo aromat ciemnego słodu, w którym kawa z mlekiem i mleczna czekolada mieszają się ze sobą w rozkosznie słodkim pojedynku z dodatkiem orzechów, a nawet cynamonu. Z czasem trochę słabnie.

8/10

Smak

Tu już dużo mniej okazale - padło ofiarą nadmiernej drożdżowości i trochę za ostrych nut chmielowych, które za mocno przykrywają słodową wersję wydarzeń. Jak na milk stout piwo jest za mało łagodne, po prostu zbyt wytrawne, wkrada się też, o zgrozo, trochę nut alkoholowych. Przyjemne, zdecydowanie przyjemne, ale trochę niezgrane.

6/10

Tekstura

Stonowane, bardzo dobre wysycenie, chociaż ja bym je jeszcze bardziej stonował.

4,5/5

Nie tym razem. Sweet Nygus to niezłe piwo, ale niegodne craftowej ceny. Z trzech stoutów, jakie w życiu uwarzyłem, jeden borykał się z trochę nadprogramowym aromatem drożdżowym, a drugi z trochę nadprogramowym aromatem chmielowym (przynajmniej jak na mój gust i moje wyobrażenie stoutu). Tutaj są oba problemy i to nie w zapachu, a w smaku.

6.0/10