René Clair: "Antrakt"

1924

Interesujący, niezwykle dynamiczny, dadaistyczny pęd przez kolejne obrazy w akompaniamencie popisywania się efektami montażowymi jednego z pierwszych awangardzistów kina, René Claira. Niektóre niekoniecznie, ale niektóre ujęcia są prawdziwie czarujące, można się na parę chwil w nich zapomnieć, mimo że to dzieło niewiele ponad tydzień po napisaniu niniejszej notki będzie obchodzić swoją dziewięćdziesiątą rocznicę ukazania się w amerykańskich kinach. Gdybym przykładał większą wagę do czasu powstania filmu przy jego ocenianiu, bez wątpienia musiałbym dołożyć choć pół gwiazdki. No i, do cholery, Marcel Duchamp gra tutaj w szachy z Man Rayem, a Erik Satie ładuje armatę, więc chyba warto to zobaczyć. Podejrzewam, że doskonale dobrana muzyka pozwoliłaby mu na bardziej imponujące rozwinięcie skrzydeł - nie jestem przekonany do tej, którą napisał Satie, czasem pasuje, a czasem chciałoby się ją jeśli nie wyłączyć, to przynajmniej natychmiast zamienić na lepszą. Trochę niedoceniany, a naprawdę warto się zapoznać, zwłaszcza że trwa tylko dwadzieścia minut. Nie powstało moim zdaniem wiele lepszych filmów niemych.

7.0/10