Lambrate: Porpora

New-Wave Doppelbock / 8% / 18 blg / recenzja z 20.02.2015

Drugie piwo z Lambrate - najmocniejsze z przywiezionych, a więc spore oczekiwania. Jest to mocno chmielony koźlak, coś, co być może będę mógł nazwać koźlakiem amerykańskim. Ciężko powiedzieć, o co tu dokładnie chodzi, browar za dużo informacji nie ujawnia i nie wiem, czy chmielenie w ogóle jest nowofalowe, ale tak czy inaczej będzie to prawdopodobnie pierwszy na mojej drodze koźlak potraktowany eksperymentalnie - jakoś ten styl nie doczekuje zbyt wielu wariacji rewolucyjnych na swój temat.

Opakowanie

Etykieta trochę konfundująca, przedstawia kobietę, która ma chyba przypominać jednocześnie prostytutkę i disnejowską syrenę Ariel, a przy tym ma trochę dziwną, muskularną budowę ciała, wygląda dość staro i prawie nie ma nosa. Nie wiem, czy ma to coś wspólnego z Mediolanem i chyba mam nadzieję, że jednak nic, jako że regularnie tam bywam. No cóż, dalej fajna kreska, ale Ghisa budziła dużo lepsze odczucia.

7/10

Barwa

Bez światła ciemnobrązowe, pod światłem piękne prześwity miedziane, ciemnobursztynowe, rubinowe - mętność skutkująca matowością nie pozwala mu w pełni rozwinąć skrzydeł, a szkoda. 

4/5

Piana

Wybitnie obfita, bardzo gęsta i w ciekawy sposób osiada na szkle, bardzo trwała, bliska ideału. 

4,5/5

Zapach

Na wstępie naprawdę magiczny - główny składnik stanowią owoce, z jednej strony świeże, chmielowe, a la truskawki, banany, cytrusy, z drugiej koźlakowe - suszone i niesuszone śliwki oraz rodzynki, a do tego wszystkiego podbudowa karmelowa, chlebowa, melanoidynowa - genialnie złożony aromat, przepiękny, z czasem coraz mocniej zabiera głos ziołowy chmiel, w końcu trochę zanadto zaczyna dominować, a poza tym całość traci na intensywności. 

8,5/10

Smak

W smaku te ostatnie trzy wymienione nuty zdecydowanie przejmują dowodzenie, spory zwłaszcza poziom niesłodkiej chlebowości, ale ogólnie jest zdecydowanie słodko (karmel plus słodkie owoce) i nawet wyraźnie zawyżona jak na tradycyjnego koźlaka goryczka nie przeciwstawia się tej słodyczy jakoś specjalnie stanowczo, chmiel najmocniej ujawnia się na już dość zaawansowanym finiszu, gdzie łączy swoje ziołowe oblicze z tymi słodkościami - wyśmienite piwo, jest może tylko odrobinę za słodkie, ale pije się je coraz przyjemniej i przyjemniej. 

9/10

Tekstura

Niskie, ale konkretne wysycenie i spora gęstość dają idealną teksturę.

5/5

Kolejne znakomite piwo z Lambrate. Ciekawa interpretacja koźlaka, dość nietypowe piwo, ale niesamowicie przyjemne. Mimo jego dostojeństwa bardziej przekonała mnie jednak Ghisa, ale tak czy inaczej Lambrate póki co trzyma niesamowitą formę.

8.5/10