Godfrey Regio: "Koyaanisqatsi"

1982

Oryginalna kinematograficznie oda do natury. Zaniepokojenie kierunkiem i rozmiarem rozrostu cywilizacji człowieka wyrażone bez fabuły, jedynie za pomocą dokumentalnych zdjęć codziennych ludzkich poczynań, sprawnie obrobione montażem i przyśpieszeniami lub zwolnieniami taśmy. Pierwsza sekwencja (do pojawienia się maszynerii) jest piękna, prawdziwie zapierająca dech w piersiach i chciałoby się, żeby trwała wiecznie. Później artyzm zdjęć i sugestywność muzyki nieco obniżają loty, a koncepcja popada w schematyzm, acz jednocześnie dzieło pozostaje wizualnie fascynujące (przynajmniej przez znaczną ilość czasu). Działa szczególnie dobrze we fragmentach z przyśpieszonym filmem i szybką muzyką, gdy kadry zmieniają się wraz z taktami kompozycji, tworzy to niezapomniany audiowizualny strumień. To zresztą jedno z najambitniejszych dzieł, jeśli chodzi o próbę mariażu filmu z muzyką - efekt na tym polu nie jest w pełni satysfakcjonujący, ale jest bardzo imponujący. Jak całe "Koyaanisqatsi"; wypada je obejrzeć.

7.0/10