Germaine Dulac: "Muszelka i Pastor"

1928

Zgrabny eksperymentalny film o pragnieniach romantyczno-erotycznych, wykorzystujący w nienachalny sposób awangardowe techniki filmowe i poetykę snu. Jak żaden inny z tych około-surrealistycznych, eksperymentalnych kolaży z lat 20. i 30., dzieło Germaine Dulac zmierza w kierunku oniryzmu - nie jest to surrealizm w pełnym tego słowa znaczeniu, twórczyni pokazuje głównie rzeczy zwyczajne, tylko niezwyczajnie ze sobą złączone, zamieniające się rolami w pozbawiony logiki sposób; prowadzi zaburzoną, wolno płynącą narrację, która przypomina marzenie senne. Są tu momenty bardzo dobre, zwłaszcza te, kiedy montaż jest miękki, szybki i płynny i dużą rolę odgrywają twarze. Są słabsze czy po prostu słabe, kiedy brakuje polotu. Ostatecznie to przyjemna odmiana od szybkich, nieskładnych, może bardziej awangardowych technicznie, ale mniej trzymających się kupy dadaistycznych kolaży tamtych czasów. Fragmentami cudownie sobie płynie.

6.0/10