David Lean: "Lawrence z Arabii"

1962

Otoczka wokół tego filmu każe się spodziewać rozbudowanego, ale wartkiego filmu przygodowego - początkowo faktycznie sprawia takie wrażenie, lecz szybko okazuje się być bardzo ospałym dramatem historycznym, który można by zmieścić (i warto by to zrobić, wbrew głosom zachwytów nad "epopeją wszech czasów") na dwa razy krótszej taśmie. Zaimponował mi niebywały rozmach tego przedsięwzięcia - scenografia jest faktycznie fantastyczna i nieskończona, sprawność w kierowaniu wielką rzeszą aktorów zasługuje na podziw, lokacje potrafią zachwycić. Imponuje też liczba zachwycających kadrów (choć mi co prawda pustynia zaczęła się w końcu trochę przejadać). Niestety te wszystkie zalety mocno się marnują przez irracjonalnie zaspaną dynamikę scenariusza i samego obrazu. Mój duży problem z tym filmem jest też taki, że drewniany Peter O'Toole z jedną jedyną miną zbitego psa, którą musimy oglądać przez cztery godziny, jest dla mnie zupełnie nie do zaakceptowania (żaden zresztą aktor z tej kilkutysięcznej obsady nie błyszczy). Nie padam też na kolana przed muzyką. Suma tych czynników daje film przeciętny, i to ledwo.

5.5/10