Carl Philipp Emanuel Bach: Koncert wiolonczelowy B-dur

1753 / Wq. 171 / wykonanie: Anner Bylsma, Orchestra of the Age of Enlightenment, Gustav Leonhardt, 2000

To raczej nie jest najlepszy koncert Bacha berlińskiego, ale trzeba go koniecznie usłyszeć przynajmniej dla ostatniej części, ekstatycznej i kontrastowej w bardzo elegancki, klasycystyczny sposób. Ekscytujące rozwiązania melodyczne, doskonałe panowanie nad strukturą harmoniczną, silne kontrasty agogiczne i dynamiczne; podniosłość, a zarazem lekkość, salonowy uśmiech a zarazem szczera radość. Pierwsze dwie części również są oczywiście fragmentami muzyki wysokiej klasy - pierwsza to kwintesencja stylu galant, a moment kiedy kompozytor zmusza wiolonczelę do nietypowych dla niej akrobacji jest wisienką na torcie. Druga część to ta najsłabsza, jej dramatyzm jest nieco zbyt ociężały, ale z drugiej strony udało się kompozytorowi zawrzeć w niej szczerze introwertyczne fragmenty osamotnionej wiolonczeli. Bardzo satysfakcjonujący koncert.

7.5/10