Buster Keaton: "Generał"

1926

Potworne rozczarowanie po "Młodym Sherlocku Holmesie". Buster Keaton poświęcił swoje inteligentne, subtelne, absurdalne gagi na rzecz nieciekawej, przydługiej i patetycznej fabuły. Oczywiście dalej film zalany jest gagami, ale są one bardzo podporządkowane historii, w efekcie sztywne, grubo ciosane i schematyczne, oparte w większości na motywie pościgu kolejowego, który w końcu się przejada. Nawet kiedy trafia się jakiś naprawdę dobry, nie potrafi wywołać uśmiechu przez patetyczną konwencję. Ten film to slapstick, który nie jest komedią - czyli tak naprawdę słaby film akcji, a nie slapstick. Z drugiej strony - jest niewyobrażalnie imponujący. Uwzględniając datę powstania, wygląda jak jeden z kilku najtrudniejszych do nakręcenia filmów w historii, jeśli nie najtrudniejszy. Na swój sposób to wielkie kino. Niestety nie przekłada się to za bardzo dla mnie na przyjemność z oglądania. Nieskończone wariacje pociągowe są fajne, ale mnie jakoś bardzo nie porywają, wolę slapstickowe kombinacje na bardziej kameralną skalę; film jest przydługi, mimo że jest krótki. I jeszcze ta gloryfikacja wojaczki, ech. Aż mi smutno, że nie spodobało mi się za bardzo coś, w co reżyser wpompować musiał tyle wysiłku, kreatywności i pieniędzy. Cóż, nie będę się oszukiwał, pozostaje mi się cieszyć, że prawie każdemu "Generał" przypadł do gustu zdecydowanie bardziej niż mi.

5.0/10