Akira Kurosawa: "Niebo i piekło"

1963

Bardzo dobry, chociaż nie mogę oprzeć się wrażeniu, że Kurosawa niepotrzebnie chciał upiec dwie pieczenie na jednym ogniu. Pierwsza godzina filmu wygląda, jakby to miał być najlepszy film japońskiego reżysera - interesujący konflikt moralny i refleksja nad odwiecznym napięciem pomiędzy bogatymi i biednymi, przedstawione w olśniewających kadrach, znakomicie skomponowanych pod względem rozstawienia postaci wszerz i wgłąb kadru, wyrażające stany emocjonalne bohaterów lepiej niż słowa i bardzo dobre skądinąd aktorstwo. Z lekkim niedowierzaniem przyjąłem, jak ten dramat przechodzi w czystą intrygę detektywistyczną i już nią zostaje na zawsze poza paroma końcowymi scenami. Kryminalne oblicze filmu jest również niczego sobie, ale ucina ciekawy dramat i wymusza mniej spektakularną kinematografię, poza tym za długo się ciągnie. Nawet w takiej formie to jednak jeden ze ściśle najlepszych filmów Kurosawy.

7.5/10