Westmalle Trappist Tripel

Tripel / 9% / recenzja z 08.01.2015

Drugie piwo od trapistów z Westmalle, tripel, ma również bardzo wysoką pozycję w rankingu swojej klasy, choć już nie aż tak jak dubbel - z browarów trapistów jednak najwyższą (na ratebeerze). Dopiero teraz zauważyłem, że mój ukochany Tripel Karmeliet z Bosteels wygrywa ranking tripli - i faktycznie, ciężko go będzie przebić, ale wersje Chimay i La Trappe nie są jakimiś genialnymi piwami i liczę, że Westmalle z nimi wygra. Będzie to zdecydowanie najmocniejszy tradycyjny tripel ze wszystkich dotychczasowych, jakie piłem. Trochę się tego boję, już znacznie słabszy dubbel miał minimalne problemy z alkoholem.

Opakowanie

Etykieta to inne barwy tego samego, co na dubblu. Z kapslem włącznie. Trochę słabiej wypada w tej kolorystyce.

8/10

Barwa

Piękna, złota, do tego charakterystyczny, drożdżowy osad - w triplach jakoś wyjątkowo dobrze się to komponuje. 

4,5/5

Piana

Cudowna, śnieżnobiała, doskonale obfita i gęsta, pięknie oblepia szkło. 

5/5

Zapach

Zwala z nóg swoją intensywnością, jest kwintesencją belgijskiej drożdżowości, która wybucha w nozdrzach mocą przeróżnych przypraw i orzeźwiających cytrusów - jest jednocześnie mocarny, jak i rześki, wspaniały, nie można się w nim nie zakochać. 

10/10

Smak

W ustach czuć już, że mamy do czynienia z piwem bardzo mocnym, ale nie przez nuty alkoholowe, które są świetnie ukryte, a ogólną intensywność, gęstość wręcz doznań smakowych. Tu już nie tak rześkie, choć cytrusy (a przede wszystkim skórka pomarańczowa) i przyprawy pokroju kolendry są obecne, robi się przyjemnie ciężkie, niezwykle potężne, na przełyku wręcz pikantne, szczypiące w język, finisz mocno wytrawny. Intensywność wrażeń jest wspaniała, ale doskonałości nie stwierdzam i to chyba przez nieco nadmierną ciężkość. 

9,5/10

Tekstura

Największym mankamentem jest przyzwoite, ale za wysokie wyraźnie wysycenie, które tę ciężkość podbija.

3/5

9.0/10

Tripel Karmeliet podtrzymał swą supremację, ale było naprawdę blisko. Wspaniałe, majestatyczne piwo, które w klasyfikacji ogólnej spośród piw trapistów przegrało tylko z Chimay Bleue i - minimalnie - Rochefort 10. Moim zdaniem dużo bardziej godne uwagi niż dubbel z tego browaru. Szkoda, że to już koniec ogólnodostępnej oferty Westmalle - jest jeszcze Westmalle Extra, lekkie piwo dla mnichów, ale nie wiem, czy można je dostać w Polsce, ja nigdy nie widziałem.

________________________________________________



Powtórka 29.08.2017 r.

Piękne, mocno zmętnione złoto i genialna piana. Intensywny, bardzo fenolowy, drożdżowy aromat z ładnymi wstawkami cytrusów - potężny, ale nie zatracił typowej dla tripli świeżości i rześkości, piękny. Smak podobnie jak aromat jest potężny i długo się ciągnie, stanowi kwintesencję tripla w swoim połączeniu potężnego ciała słodowego z ogólnie dość wytrawnym charakterem. Alkoholowość jest nieco przesadna, ale nie ordynarna. Po latach stwierdzam, że to on, nie Tripel Karmeliet, jest triplem najlepszym - jest po prostu głębszy. I tak sobie myślę, że to może być najlepsze jasne (takie jasne-jasne) piwo powyżej 9% alkoholu, jakie istnieje... mega szlachetne.

9.0/10