Danilo Kiš: "Encyklopedia umarłych"
Klimatyczny zbiór opowiadań, które w mniejszym lub większym stopniu obracają się wokół tematu śmierci, choć jeszcze silniejszym wspólnym mianownikiem jest w nich moim zdaniem swoista kabalistyczna stylizacja, skutkująca przyjemnym odczuciem poruszania się pomiędzy tajemnicami, symbolami, spiskowymi konstrukcjami i ukrytymi znaczeniami, których często w ogóle nie ma. W większości fabularnie są to opowieści, legendy albo faktyczne zdarzenia już wcześniej istniejące, a przez autora na rozmaite sposoby przearanżowane. Poziom nie jest równy. Świetne jest tytułowe opowiadanie, będące - poza pigułką tajemniczej atmosfery - tkliwą rapsodią o życiu jednostki; bardzo dobra Księga królów i głupców, czyli fantazja na temat historii słynnych Protokołów mędrców Syjonu, niesamowita gmatwanina faktów, postaci, tajemniczych powiązań i spisków; podobały mi się też Opowieść o mistrzu i uczniu, Szymon Mag i Zaszczytnie jest umierać za ojczyznę. Reszta to bagatelki od miłych do nieco męczących (Legenda o śpiących). Warto rzucić okiem.
Komentarze
Prześlij komentarz