Pharoah Sanders: "Deaf Dumb Blind (Summun Bukmun Umyun)"
Reprezentatywny album dla typowego, pogodnego spirytualizmu Sandersa, zaprezentowanego tu w dwóch postaciach i wzbogaconego mocną poświatą muzyki ludowej z kontynentów nieobjętych zachodnią kulturą (można czasem odnieść wrażenie, że co najmniej trzech różnych). Całe dzieło jest przeładowane pozytywną energią, duchowym uniesieniem, wiarą i miłością - może nie bardzo głębokimi, ale za to bardzo intensywnymi. Tytułowy utwór to spirytualizm taneczny, wartki, rytmiczny, oparty na gąszczu pociągających, zapętlanych motywów basowo-perkusyjno-harmonicznych, na tle których rozbrzmiewają potężne wypowiedzi instrumentów dętych. Nie idą one za schematem klasycznej improwizacji, lecz raczej są strumieniami energii i emocji, często bardziej opartymi na samym tembrze niż na melodyce. Drugi utwór, mniej imponujący, jest natomiast bardziej żarliwą modlitwą - również tłem jest tu gąszcz sekcji rytmicznej, ale już zawieszony poza rytmem, rozlany; soliści grają zaś z większym pietyzmem i głębią. Do wybitności rok starszej Karmy zabrakło tu wiele, ale wciąż to jedna z bardziej godnych polecenia pozycji w dorobku Sandersa.
Komentarze
Prześlij komentarz