Giovanni Bellini: "Ołtarz z San Zaccaria"
Ta Sacra Conversazione nie jest na pierwszy rzut oka tak widowiskowa i podniosła jak wiele malowideł z tego gatunku przed Bellinim - kompozycja wydaje się stosunkowo standardowa, sztafaż architektoniczny nie robi olśniewającego wrażenia przepychu, nie mówiąc o szatach świętych postaci. Po wnikliwszym spojrzeniu na tę deskę można już jednak się zastanawiać, jak przed Bellinim Sacra Conversazione była czymś w ogóle możliwym. Genialny koloryzm Włocha nadał tej scenie nieznanej chyba jej wcześniej głębi emocjonalnej lub wręcz mistycznej. Bellini nie buduje treści swojego dzieła rysunkiem, kompozycją, dekoracyjnością, lecz światłem i chromatyką, a te nadają się do tematu dużo bardziej. Delikatna, ale piękna gradacja chromów i subtelne rozlanie światła pomogły tu w praktyce w uchwyceniu mistycznego powietrza pomiędzy świętymi, służące do telepatycznej wymiany ich myśli. Każdy zatopiony jest w swoim świecie, nikt na siebie nie patrzy, ale na ich skupionych twarzach i jeszcze raz w łączącym je, modelowanym przez chiaroscuro świetle odczuwa się ogromnie silną więź pomiędzy nimi. A później odkrywa się, że kompozycja - choć nie widowiskowa - rozbraja subtelnością i harmonią, a tak samo czyni zestawienie ze sobą barw; że świetnie ujęta jest tu głębia przestrzenna sceny. Nie jest to bardzo efektowny obraz i ja sam nie potrafię docenić go aż tak, jak być może się powinno, ale ciężko mu odmówić klasy.
Komentarze
Prześlij komentarz