Jean-Philippe Rameau: Nouvelles Suites de Pièces de Clavecin
Naprawdę piękny zestaw barokowych suit klawesynowych, opartych głównie na formach tanecznych, zachowujący się jednak znacząco odmiennie niż podobne kompozycje z Niemiec czy Włoch. W wizji Rameau harmonia nie ma jakby pierwszeństwa w stanowieniu o charakterze muzyki. Oczywiście, każdy fragment tych dwóch suit jest bardzo mocno osadzony w swojej harmonii, której progresja jest klarowna, słyszalna i decydująca dla narracji emocjonalnej. Esencja artystyczna koncentruje się jednak w innym miejscu; niektóre progresje są śliczne, ale ogólnie rzecz biorąc często można odnieść wrażenie standardu. To, co ten zestaw natomiast wyróżnia, to niezwykła inwencja kompozytora w kreowaniu ornamentacji, artykulacji i wszelkich środków do "zaprezentowania" aktualnego akordu, co sprawia, że fragmenty harmonicznie pokrewne mogą mieć zupełnie inny wydźwięk. W niektórych, żeby nie powiedzieć - najlepszych momentach akord staje się tylko pretekstem do improwizacyjnej niemal ekspresji. Jest w tym wszystkim coś zadziwiająco... jazzowego. Momenty osiągają po prostu powalającą intensywność, gęstość i specyficzną siłę - taką, która nie kłóci się z ogólną lekkością i przyjemnością odbioru. Poważna muzyka, nawet jeśli nie ma Bachowskich ambicji względem głębi.
Komentarze
Prześlij komentarz